16/06/2009

Τώρα που ο χρόνος τρέχει, μη λυπάσαι! Μή φοβάσαι!... Όλα κυλούν όπως θα έπρεπε. Ό,τι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει στραβά. Μα ό,τι μπορείς να αλλάξεις θα το αλλάξεις. Χρόνια μπροστά σου. Στιγμές να κατακτήσεις. Στόχοι να πετύχεις, κι η ευτυχία δεν αργεί.
Σίγουρα θα 'ρθει. Πολύχρωμα φώτα σε περιτριγυρίζουν...

Τυφλά αστέρια, γυμνά μαχαίρια
Ο κόσμος όλος στα δικά σου χέρια
Τρελά σπαθιά, πετάς μακριά
Εικόνες παλιές χαράχτηκαν βαθιά
Κύκλους θαρρείς πως η αγάπη σου κάνει
Το όνειρο φεύγει, ένα σύννεφο πιάνει
Βγάλε φτερά, πήδα ψηλά
Όλα μπορούν να βγουν αληθινά

Η θάλασσα γαλήνια, πόσο μου λείπει. Ποιό καράβι να την ταξιδεύει άραγε; Με μια αγκαλιά θα ηρεμώ. Πάντα μου άγγιζε την ψυχή. Στην άμμο έκρυψα κάποτε τα μυστικά μου. Θησαυρός που δεν βρήκε κανείς. Το κάστρο που έχτισα γύρω τους τα προστατεύει. Πολλές ώρες ξόδεψα για να το χτίσω. Μ' ένα κύμα μπορεί να πέσει. Κι όμως η θάλασσα ποτέ δεν επιτέθηκε. Διαλέγει πάντοτε να πηγαίνει γύρω του. Και έτσι χτίζει γύρω του μια τάφρο που με βοηθά. Σ' ένα νησί είν' όλα αυτά. Ένα νησί όλο δικό μου. Μοναχό αφήνει το στίγμα του στο χάρτη. Ένα νησί όλη μου η ζωή. Μα κανείς δεν ξέρει να κολυμπάει στα βαθιά. Ποιός να το κάνει; Όλοι φοβούνται. Λίγοι προσπάθησαν να το φτάσουν. Λίγες σειρήνες και καναδυό γοργόνες. Ο καθένας παρατούσε την αναζήτηση για δικού του λόγους. Ένα καΐκι μοναχό να φτάσει ονειρεύομαι...