Διλήμματα

Γλυκιές φωνές μου ψιθυρίζουν πάλι. Απ' την καρδιά και κατ' ευθείαν στο νου με χτυπάν. Αδυσώπητες κραυγές φωνάζουν το αυτονόητο. Και εγώ τι κάνω;Μένω άπραγος σ' αυτό που η ψυχή μου βρίσκει δειλά δειλά το θάρρος να μου σιγοτραγουδά. Δυο μάτια γεμάτα ζωή και δυο χείλη που τόσο γλυκά ακούγονται, τα αντικείμενα του πόθου μου ξανά. Πρώτη φορά βρίσκομαι σε τέτοιο δίλημμα. Σαν μικρό παιδί που ερωτεύεται για πρώτη φορά. Το στομάχι μου κόμπος σφιχτός, ανταποκρίνεται στο βάσανο του τρομαγμένου μου μυαλού. Να αφεθώ;...