Φόβος

Στην αρχή νόμιζα πως όλα ήταν μια χαρά. Πως έχω ηρεμήσει επιτέλους. Πέρασα τόσα προβλήματα που μου προκάλεσαν απίστευτες απώλειες. Θα μπορούσα να θρηνώ για όσα έχασα. Να μείνω στο παρελθόν και να παρακολουθώ τα πάντα να με προσπερνάνε καθώς η καρδιά μου θα καιγόταν στην απόλυτη σιωπή. Κι όμως βρήκα δύναμη, δεν ξέρω από που. Δεν ξέρω το γιατί. Ξέρω μονάχα πως είμαι ακόμα εδώ, στο παρόν, να προσπαθώ για ό,τι καλύτερο.  Τώρα γνωρίζω καλά πως ποτέ μου δεν ήμουν ήρεμος. Και πώς θα μπορούσα ποτέ μου;!... Η καρδία μου ένα γιγαντιώδες ηφαίστειο φωτιάς και συναισθημάτων έτοιμο να εκραγεί ανά πάσα στιγμή χαρίζοντάς μου την ευτυχία μέσα από τα χάδια μιας ακόμη αδελφής ψυχής. Και τώρα που νομίζω πως έχω όλα όσα χρειάζομαι, ένα γλυκό πρόσωπο προκαλεί τις πιο ευχάριστες αναταράξεις στο κέντρο της ψυχής μου. Κυριαρχεί στις σκέψεις μου και με οδηγεί στην τρέλα. Άγνωστο γιατί να φοβάμαι τόσο να δείξω αυτά που κρύβω μέσα μου. Θέλω να της φωνάξω αυτά που με λόγια δεν εκφράζονται. Το συναίσθημα που με κυριεύει καθώς αντικρίζω τα δυο της χείλη να χορεύουν με ένα τρόπο μαγικό. Κι όμως φοβάμαι...