Κυριακή, Οκτωβρίου 28, 2007

το χρονικο για το πως καταστρεφεις μια καρδια

Ηρθε η ωρα μου κι εμενα να σας διηγηθω μια μικρη καθημερινη ιστοριουλα... Τη ζωη ενος μικρου παιδιου παγιδευμενου απο το παρελθον,τα ονειρα και τις συμπτωσεις που του προκαλει η μοιρα ... Κυριευμενο οπως ηταν απο τα ονειρα του, θελησε μεσα σ' αυτη τη ζωη να πετυχει κατι σημαντικο. Απο πολυ μικρος λοιπον δεθηκε κι αυτος στα διχτυα της ξενογλωσσης εκπαιδευσης. Ομως η μοιρα και οι γνωριμιες θελησαν να τον κανουν να παιδευεται για τα ονειρα του. Ετσι αναγκαζοταν να περιμενει το λεωφορειο για να πηγαινει στα μαθηματα του. Καθε μερα λοιπον περνουσε αρκετη ωρα στη σταση διπλα στο σπιτι του. Και καθε μηνα συμπληρωνε ωρες περιμενοντας τα λεωφορεια να περασουν. Αλλα μια μερα παρατηρει το ονειρο που θα δωσει νεο νοημα στην πολυωρη και βαρετη αναμονη του. Εναν αγγελο διπλα του. Μια μελαχροινη πανεμορφη κοπελα στην αλλη γωνια της απεναντι βιτρινας. Μια οψη ουρανια αλλα και λιγο θλιμενη... Και για τρια χρονια αυτη ηταν ο λογος που η καρδια του χτυπουσε. Γιατι λατρευε εκεινα τα πεντε - δεκα -ισως δεκαπεντε λεπτα που καθταν στα απεναντι σκαλοπατια και την κοιτουσε... Λατρευε να την κοιταει... Τα χρονια περασαν, το παιδακι μεγαλωσε, αγαπησε, πληγωθηκε, ομως αυτη η αγγελικη μορφη υπηρχε ακομη μεσα στις αναμνησεις του να του θυμιζει πως περνουσε ωρες ατελειωτες κοιτωντας την, να του θυμιζει πως ειναι να χτυπα η καρδια του. Εκανε ονειρα πολλα ακομη, τα αλλαξε. Τα πετυχε. Τα εχασε... Μια πανεμορφη μερα αποφασισε πως αυτο που αγαπουσε περισσοτερο να το σπουδασει... Και το γεγονος αυτο τον ενωσε με τον καλυτερο φιλο που θα μπορουσε να βρει... Μια πραγματικη φιλια που τον ενωνει μ' αυτο το προσωπο στο οποιο δειχνει και την μεγιστη εμπιστοσυνη. Τα χρονια περνανε αργα και οσο παει δενεται ολο και περισσοτερο με αυτο το προσωπο...Πραγμα που τον ευχαριστει ιδιαιτερα. Ως που μια μαγεμενη νυχτα ο φιλος του του φερνει μπροστα του μια κοπελα με ενα τοσο οικειο προσωπο... Τοσο αγγελικο, τοσο ονειρεμενο που σχεδον του θυμιζει εκεινο τον ξεχασμενο αγγελο που κοιτουσε ασταματητα τις ωρες αναμονης στη σταση. Την ερωτευεται και βρισκονται μαζι. Μα συντομα θα ανακαλυψει πως η κοπελα που βλεπει μπροστα του και αγκαλιαζει, ειναι εκεινος ο ιδιος ο αγγελος που τοσα χρονια λησμονει την οψη του.απο κει και υστερα ακολουθουν στιγμες που θα ανοιξουν πληγες μες στην καρδια του τοσο βαθιες οσο και η αναμνηση της αγγελικης της μορφης...Τον πληγωσε ξανα και ξανα, και υστερα εξαφανιστηκε......
Και ο αγγελος μου χαθηκε για παντα :'(

1 σχολια:

Κοσμηματοθήκη είπε...

mhn lupasai gia ton aggelo pou exases...luphsou gia to poso ba8ia se plhgwse...akoma ki an mporeis na to antekseis den 8a eprepe na to niw8eis...oi aggeloi sou se prostateuoun...mono auto na 8umasai...!;-)