Δυσκολα συναισθηματα στις μερες μας. Πολυ δυσκολα.......

Πω! αισθανομαι πολυ περιεργα. Πρωτη φορα που γραφω στη σοφιτα. Και ειχα πει πως δεν θα ξαναεγραφα. Πραγματικα μου κανει κακο, αλλα εχω καλο προαισθημα γι αυτη τη φορα. Νιωθω λιγο ζαλισμενος. Τα ξυλα που με σκεπαζουν συγκρατωντας τη σκεπη, μου θυμιζουν πως βρισκομαι σ ενα καραβι. Χωρις να βλεπω που πηγαινει. Μονο που σταματα. Χαλαρη μουσικη στο βαθος να ακουγεται και γενικως ενα κλιμα αισιοδοξιας στον οριζοντα, περιμενω το καλοκαιρακι. Να κατσω σε μια παραλια το βραδακιωσπου να δυσει ο ηλιος. Με ομορφη παρεα. Να καθισω εκει ανυπομωνοντας το επομενο πρωινο που ο ηλιος θα ξεπηδησει πισω απο τιν ξεκαθαρη γραμμη που οριζει η θαλασσα, χιλιομετρα πιο περα απο το σημειο που καθομαι. Διαχωριζει την φαντασια αποτην πραγματικοτητα και μας θυμιζει να γινομαστε πιο εξυπνοι μερα με τη μερα. Να προχωραμε λιγο λιγο ωσπου να φτανουμε ως εκει που βλεπαμε εχτες. Κι υστερα να κανουμε το ιδιο με διαφορετικο σημειο εκκινησης αυτη τη φορα. Απο την τελευταια φορα που εγραψα δεν εγιναν πολλα. Το σημαντικοτερο γεγονος ηταν που πηρα μια κιθαρα και καπου καπου την γρατζουναω. Με αποτελεσμα τωρα να εχω εντρυφησει και στον κοσμο της μουσικης. Για μενα ηταν ο,τι σημαντικοτερο. Μιας και τωρα ολοκληρωσα τον εαυτο μου με αυτο το κομματι. Εμαθα εδω και καποια χρονια τον κοσμο της εικονας, εγινα μερος της, με τη ζωγραφικη και τη φωτογραφια. Χρωματα, εικονες- γαληνη... Υστερα εμαθα τον κοσμο της ομιλιας, της σκεψης με αυτα που γραφω, και ακομα το πως να δουλευω με το μυαλο μου αλλα συγχρονως και με την καρδια μου. Και τελος το να μπλεξω με τις νοτες ηταν απο τα τελευταια κομματια του εαυτου μου. Ευχομαι σε ολους να νιωθουν οπως κι εγω. Ειναι πολυ ικανοποιητικο. Δυσκολα συναισθηματα στις μερες μας. Πολυ δυσκολα.......